შუაღამე გადასული იქნებოდა კაკუნმა რომ გამომაღვიძა. დეკემბერი იყო. საშინლად ციოდა და, რა თქმა უნდა, შუქიც არ გვქონდა. საერთოდ არ მიყვარს კაკუნი. მით უმეტეს მარტო როცა ვარ სახლში. სტუმრები მიყვარს, მაგრამ კაკუნი არა. რა იცი რა ამბავს მალავს რკინაზე არეკლილი...

სარდაფში ჩასვლისას ერთბაშად გიპყრობს ნაცნობი სურნელი – ცხაურზე გაშლილი ვაშლები, ცარიელი, გადაბრუნებული ყუთები. ვერც კი წარმოიდგენდი აქ მოსვლისას ასე უეცრად თუ შეგიპყრობდა გრძნობები, მოგონებები. ვაშლის სურნელი აზვითებული ტალღასავით გაწვება და წალეკვას...

საღეჭი რეზინივით ამეკრო ეს ცხოვრება. ისე ღრმად ჩამეწება თმის ძირებიდან ფეხის ტერფებამდე, ვერაფრით ვიცილებ... ათასჯერ გადაღეჭილი, გაწელილი, გადაზელილი... ამდენი ღეჭვისგან გემოდაკარგული, ფერდაკარგული ,გაჭუჭყისფრებული... მიწაზე დავარდნილი, ფეხგადავლილი,...

ვარ 28 წლის, არც ისე მახინჯი. გეძებ რომ მიყვარდე... რომ გიყვარდე... არა აქვს მნიშვნელობა გაქვს თუ არა ბინა, მანქანა, მთავარია იყო... არა აქვს მნიშვნელობა... მთავარია იყო... და გიპოვო... რაც თავი მახსოვს გეძებ... რომ გაღვიძებისას, დილით, შენს მკლავს ისევ...